To jest płyta-pocieszenie. Płyta-inhalacja. To jest tak cudownie nordyckie w duchu, a jednocześnie tak ciepłe i osobiste. Dla mnie, słuchanie Andriia Pokaza to ciągła, słodko-gorzka tęsknota za moim ukochanym Esbjörnem Svenssonem. Słyszę w tych dźwiękach echa E.S.T., tę charakterystyczną przestrzeń, melancholię i melodyjność, która leczy duszę.

Dziś ponownie przychodzę do ministerstwa zdrowia propozycją "nie do odrzucenia". To szansa na rehabilitację i zrewanżowanie się za tamten brak odzewu. To moment, by nie doprowadzić do kompletnej kompromitacji resortu, który ignoruje najskuteczniejsze metody terapeutyczne. Oto bowiem mamy do czynienia z nową pigułką szczęścia – albumem "Return to Revisited".

Album „From sound to silence. Nowosielski Live” to najnowsze wydawnictwo Artura Dutkiewicza Trio. Zapis koncertów z lat 2023–2025 jest głębokim, muzycznym dialogiem z sakralnym i metafizycznym malarstwem Jerzego Nowosielskiego, stworzony z myślą o ciszy i wewnętrznym skupieniu.

Szalone tempo, nieustanne zmiany, nieograniczone możliwości. Tak Tomasz Zyrmont muzyką opisuje Londyn, w którym mieszka. Singiel „Linebreaker” to pulsacyjny, inteligentny i emocjonalny portret stolicy Anglii, który zapowiada album „London Manifest” jego kwartetu, który ma szansę sporo namieszać na scenie europejskiej, jeśli całość będzie utrzymana na takim poziomie.

Juan Romero, weteran szwedzkiej sceny kulturalnej, debiutuje solowo albumem „Lua Armonia” – i robi to w stylu, który każe zrewidować wszelkie polskie wyobrażenia o tym, czym powinien być jazz. To jest muzyka, która ma słońce we krwi. W Polsce wciąż panuje przekonanie, że jazz musi być trudny , skomplikowany  i najlepiej, żeby był grany z poważną miną. Na szczęście są młodzi artyści, którzy łamią ten stereotyp: Alamadera, Irka Zapolska, Kosmonauci czy Basic Chill. Album „Lua A

Irka Zapolska Quartet na nowej płycie rzucają słuchacza prosto w króliczą norę swobodnego, niczym nie krępowanego jazzu, ilustrując literacki absurd Lewisa Carrolla nieokiełznaną maestrią i szaleństwem improwizacyjnym. Do kroćset furbeczek, jakie to dobre!

Cyryl Lewczuk Quartet, formacja założona w 2023 roku, z sukcesami koncertuje na festiwalach. Choć zespół deklaruje czerpanie z różnych stylów – od latin jazz po post-bop – to w swojej istocie wybrał ścieżkę eleganckiego, choć nowoczesnego, mainstreamowego jazzu.

Płyta LUNAMË jest projektem bezkompromisowym. Jej twórcy, a zwłaszcza Maciej Kądziela, udowadniają, że w XXI wieku można stworzyć jazzową awangardę, która zaprasza do tańca. To album o bogatej dramaturgii, w sam raz dla ludzi, którzy nie szukają łatek i definicji, tylko równowagi między warsztatem a emocją w muzyce.

Dziś o płytach mistycznych, melodyjnych, nieco wzniosłych, duchowych, a wręcz modlitewno - sakralnych. Dwie październikowe albumy: najnowsze płyty Brytyjki Laury Jurd oraz wspólne dzieło Yoma i braci Ceccaldich. Oj wstyd nie znać...

Minimum dźwięków, maksimum przestrzeni. Najnowszy album bassic chill, czyli projektu polskiego multiinstrumentalisty Marcina Majcherka.

Bardzo rzadko zdarza się, aby artysta osiągnął tak wybitny poziom zarówno pod względem intelektualnej głębi, jak i emocjonalnej, niemal bolesnej szczerości. Najnowszy album Lisen Rylander Löve, "In Fields Of Time", drugi solowy w karierze, jest właśnie takim przypadkiem. To przykre, że za tym wyjątkowym dziełem stoi prywatna tragedia artystki – strata ojca, która posłużyła jako katalizator do skomponowania tej poruszającej muzycznej medytacji. Wygląda na to, że wypełniona jes

"Stories of Life" to jazz humanitarny, melodyjny i głęboki, który gloryfikuje codzienność, honoruje zwykłość, podkreśla wyjątkowość każdej chwili. Takiego przesłania potrzebujemy coraz bardziej. Może ono choć na moment zatrzyma nas w owczo-szczurzym pędzie. Ta płyta to podręcznik cichego życia. Uczmy się z niej.

229 premierowych utworów, 22 godziny muzyki. A tu zebrane najlepsze.

Album “Better Place”, który pojawił się z początkiem października, to nagranie, na którym Maciej Sikała występuje z sekcją rytmiczną w formule tria (saksofon, kontrabas i perkusja), a to jest zawsze rodzaj deklaracji i jazda bez trzymanki.

Owacje na stojąco dla Ewy Bem, świetny występ Hanny Banaszak, ale moje serce skradły: recital Ruth Wilhelmine Meyer, czyściutkie, przydymione, aksamitne partie Grzecha Piotrowskiego i skromny, a zarazem wielki wkład Piotra Schmidta. Katowicka sala NOSPR 27 września tętniła jazzem.

Mój drogi Edvardzie, Fot. Elliott & Fry Chciałbym podzielić się z Tobą muzyką, która od kilku dni nie opuszcza moich myśli. Franz von Chossy wydał właśnie nową płytę – Mirror 9: The Enneagram in Nine Movements. Słuchając jej, miałem wrażenie, jakbyś siedział obok mnie i kiwał głową z uznaniem.

Zapraszam do lektury wywiadu z Grzechem Piotrowskim o koncercie 27.09.2025 w NOSPR: perełkami będą wybrane kompozycje z repertuarów Ewy Bem oraz Hanny Banaszak w zupełnie nowych aranżacjach na oktet smyczkowy. Zapewniam, że będzie magicznie!

Człowiek, który nie rozpoznał Milesa Daviesa, ale ufają mu najwięksi artyści świata, Milo Cinelu, zagra jesienią 2025 w Polsce cztery wspólne koncerty z Motion Trio. Udało mi się go namówić na krótką rozmowę.

…wyznał przed laty. Udowodnił to po raz kolejny, tym razem na dwóch albumach, które pojawiły się w niewielkim odstępie od siebie: w maju jako część skandynawskiej supergrupy jazzowej pt. „Arcanum”, oraz w marcu w solowym projekcie "War Index". Znów zachwyca tam swoją grą, a ściślej - antygrą. O kim mowa? O fenomenalnym norweskim trębaczu Arve Henriksenie.

Czy jazz można gra dobrze na rogu? Oto mistrzyni gry na bukkenhornie