Oto odpowiedź na nurtujące Cię pytanie: po jaką cholerę wyskakują tutaj przy płytach te kolorowe kapelusze!?

 

Śpieszę wyjaśnić: nie oceniam płyt. To są graficzne wskazówki, czy MOIM ZDANIEM muzyka jest łatwa czy trudna w odbiorze.

 

Mógłbym zastosować gwiazdki, kulki, truskawki, mordki czy cyferki. Ale JA lubię nakrycia głowy, bom stary i łysy, a najbardziej z nakryć łysiny wielbię meloniki. A że to mój blog, więc:

​

• Zielony melonik to muzyka dla wszystkich

​

• Żółty melonik,  esencja jazzu, rdzeń tej muzyki

​

• Wściekle madżentowy melonik, mój ulubiony: to jazzowi wizjonerzy, awangardziści, tu jest nuta na maxa rozimprowizowana, a czasem w ogóle nie ma tu żadnej nuty ;)

​

Iwo, mój bratanek, świetny grafik, człowiek, który zaprojektował dziesiątki stron, słusznie i kulturalnie wygwizdał ten pomysł, bo - jak rzekł - jest zbyt zagmatwany i tylko utrudnia odbiór treści. Racjonalnie Iwo ma rację. Ale tworzenie własnoręcznie, w moim wieku strony internetowej, w dodatku o jazzie w Polsce jest tak kurde nieracjonalne, że meloniki zostają. Sorry Iwo.

​

Nie ma tu też ani słowa o teorii muzyki. Stron kładących nacisk na teorię jest bez liku. Piszą tam mądrzy, wykształceni muzycznie ludzie, do których nie aspiruję. Zajmuję się raczej emocjami wywołanymi przez muzykę. I mogę się mylić. Zakładam nawet, że to robię.

​

Zatem życzę Wam dobrej zabawy z lekturą, ale przede wszystkim doskonałych wrażeń muzycznych! Czytanie nigdy nie zastąpi słuchania.